Achter de rode neus schijnt de zon

Wie een carrière als clown ambieert, kan zich aanmelden bij een cursus clownerie. Dat deed FHM Magazine dus meteen!

Esther (clownsnaam: Esterella) is vanaf 1999 fulltime bezig in de clownerie. Esterella is in eerste instantie verlegen, maar later een stoere en zelfs overmoedige clown. Ze geeft trainingen aan bedrijven en particulieren en doet optredens voor al dan niet zieke kinderen en al dan niet demente volwassenen.

Cursist Cyril trekt ondertussen zijn oranje geverfde gympen aan. Hij gebruikte ze toch niet meer; kon-ie er net zo goed clownsschoenen van maken. Cyril is wat je noemt een Domme August-clown. Die zet zichzelf voor gek, doet een beetje oenig en is elke keer dom verbaasd als iets niet gaat zoals hij dacht. Cyril en Esterella zijn een clownsduo. Ze hebben onlangs een voorstelling in het Wilhelmina Kinderziekenhuis gegeven speciaal voor zieke kinderen. (Dit interview is gepubliceerd in FHM Magazine)

 

De voorstelling

We beginnen met het losschudden van onze ledematen. Daarna pakken we onze geestelijke bagage in onze handen en gooien we die uit het raam (let  wel: het denkbééldige raam). ‘De warming up is om te vergeten waar je vandaan komt’, zegt Esterella. ‘Als clown is het belangrijk dat je niet in een rol stapt. Het enige wat je moet doen, is bepaalde dingen van jezelf uitvergroten.’

‘Waarom zijn jullie hier eigenlijk?’ vraagt Esterella. De cursisten stellen zich voor. Anke uit Amersfoort, twee kinderen, naar eigen zeggen: vol vreugde. Trees uit Utrecht, dertiger, naar eigen zeggen: tobbend. Christel uit Hilversum, huisvrouw, vijftiger, naar eigen zeggen: geen volger. Mirjam uit Utrecht, introvert. En Robo uit Amsterdam, twintiger, FHM-redacteur, naar eigen zeggen: haat/liefdeverhouding met clowns. Immers, lag ik niet elke week in een stuip om de strapatsen van die knotsgekke Pipo de Clown? En zat ik diezelfde week niet peentjes zwetend achter de bank als Flappie, die enge clown uit de Efteling, weer twijfelde over iets wel of juist niet te doen?

Een groot hart

‘Je bent kwetsbaar als clown’, zegt Esterella. ‘Daarom zijn er drie dingen van belang. Allereerst openheid: je moet jezelf voorstellen als een groot hart met twee armpjes en beentjes. Daarnaast spontaniteit. Je moet je impulsen achterna en avontuurlijk ingesteld zijn. Tenslotte duidelijkheid. Als clown voel je maar één emotie tegelijk. Als je jaloers moet uitbeelden, kijk je eerst verliefd, dan wantrouwend, dan boos, dan verdrietig en dan arrogant. Stapje voor stapje.’

Onze eerste oefening is het verzinnen van een gek loopje op de melodie van je eigen naam. Wauw, dat begint goed! In de voetsporen treden van John Cleese en Hugo van De Poppenkraam (Jaap Stobbe represent!). Cyril heeft het beste loopje – eerst zet hij zijn handen op zijn voorhoofd, tuurt in de verte en zegt: ‘Zie!’ Vervolgens neemt hij een stap, bibbert, slaat hij zijn armen om zich heen alsof hij het heel koud heeft en zegt: ‘Ril!’

Ik kom niet verder dan het nonchalante loopje van een superfly boy uit de jaren zeventig. Je weet wel, met bontjas en veer in de hoed.

 

Als we de rode neus opzetten, voelt het als een bevrijdend masker!

 

OEHOE!

Na een half uur wordt dan eindelijk de rode neus tevoorschijn getoverd. We hadden ze al zien liggen, achteloos in een bakje op tafel. Even later hebben we er allemaal eentje op. De rode dopneus voelt als een bevrijdend masker. Opeens zie ik niet meer Christel de huisvrouw, maar Crissie Pissie, de olijke clown. Hoewel de gêne me door de keel giert, valt het me op dat ik echt mijn uiterste best doe – ook al is dit pas onze eerste les. We voelen ons meteen clown en doen vol overgave de speloefeningen.

Zoals de oefening ‘Hoe krijg ik in vredesnaam die dekselse clown uit de allerlekkerste stoel van Europa?’ bijvoorbeeld. Clown Robo moet via een list Cyril uit de stoel zien te krijgen. Ik vouw mijn handen in elkaar en imiteer de roep van een uil. Cyril hoort het ge-oehoe en is meteen geïnteresseerd. Ik loop naar het raam, schuif het gordijn open en doe nog een keer een uil na. Ik wenk Cyril om ook eens te komen kijken. De oenige Cyril aarzelt geen seconde, springt op uit de lekkerste stoel van Europa (zo niet ter wereld) en rent naar het raam. Triomfantelijk neem ik plaats in de stoel. Hier krijg je me niet meer uit! Totdat ik niet veel later door Mirjam uit de stoel wordt verleid.

 

Als Esterella WAUW roept, barst haar gezicht open als een bloem!

 

Achtbaan van emoties

Daarna moeten we leiden en volgen in emotie. Ik kijk Christel in de ogen, veins woede, die Christel moet beantwoorden. Langzaam transformeert ze in een andere emotie, die ik dan weer moet volgen. De cursisten blijken verdriet, inwendige pijn en woedende razernij moeiteloos uit te kunnen beelden. Lachen en oprechte vreugde gaat ons beduidend moeilijker af. Desondanks wordt er ontzettend veel gelachen.

Esterella lacht het hardst. Als zij heel hard ‘WAUW!’ roept, barst haar gezicht open als een bloem! Dat terwijl ze vroeger helemaal niets moest hebben van clowns. Ze was zelfs bang voor clowns die het publiek belachelijk maken.

‘Een clown zegt altijd wat hij voelt’, zegt Esterella. ‘Door mijn bezigheden als clown ben ik in het echte leven eerlijker, opener en ontwapenender geworden. Vroeger was ik echt ontzettend perfectionistisch, maar door clown te zijn, kwam ik erachter dat fouten maken mág. Wanneer je je fouten en mislukkingen aan mensen durft te laten zien, word je niet minder, maar juist méér mens! Andere mensen lachen om je fouten, en daardoor kun je er zelf ook gewoon om lachen.’

Cyril trekt inmiddels zijn gympen uit, hoewel hij ze eigenlijk altijd aan zou willen houden. Cyril zou wel non-stop clown willen zijn. ‘In mijn ogen heb je twee soorten clowns’, zegt Esterella. ‘De elektrische clown overdondert je, zodat je achterin je stoel klapt. De magnetische clown gaat juist ingetogen te werk, waardoor je op het puntje van je stoel zit. Zo eentje ben ik.’

Ik ook, zo blijkt. ‘Je hebt talent’, zegt Esterella, terwijl ik weemoedig mijn dopneus terzijde schuif. ‘Clown Robo is niet zo oenig als Cyril. Robo is een stoere en slimme clown.’

 

Dit artikel is gepubliceerd in FHM Magazine, Juni 2007.
Tekst: Roberto Lobosco. 

 

Ook geïnteresseerd in een clown cursus?

Lees hier meer over de clown cursus en schrijf je in!

 

Wil je dit artikel delen? Graag! Bij het gebruiken van mijn tekst verzoek ik je mijn naam te vermelden: Esther Hak van Clownschool Esterella, met een werkende link naar mijn website www.esterella.net